مقایسه میزان سرمی پرولاکتین در بیماران دچار میگرن مزمن و دوره ای

مقدمه: میگرن سردردی دوره ای است که کما بیش با درمان های پزشکی بهبود می یابد ولی درصورت مزمن شدن درمان آن بسیار دشوار می شود. افزایش پرولاکتین به عنوان یکی از عوامل مؤثر در مزمن شدن میگرن مطرح شده است. هدف: مقایسه سطح سرمی پرولاکتین در بیماران دچار میگرن مزمن و دوره ای مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی از تیر 1390 تا مهر 1391 بر 57 زن دچار میگرن مزمن (طبق تعریفsilberstein) و 57 زن دچار میگرن دوره ای (طبق معیار های انجمن بین المللی سردرد) در درمانگاه نورولوژی بیمارستان پورسینای رشت انجام شد. مبتلایان به اختلال دوره قاعدگی، اضطراب، افسردگی، هیپو یا هیپرتیروئیدی، آنمی یا پلی سیتمی، تشنج و افراد باردار و شیرده، پیش از بلوغ، پس از یائسگی و مصرف کنندگان داروهای هورمونی، وارد مطالعه نشدند. بیماران باید در 12 ساعت پیش از انجام آزمایش روبرو شدن با عوامل تأثیر گذار گذرا بر میزان سرمی پرولاکتین دوری کرده باشند. نمونه خون ناشتا در فاز فولیکولار گرفته شده و میزان سرمی پرولاکتین به روش الایزا اندازه گیری و در دو گروه با هم مقایسه شد. تجزیه- تحلیل داده ها با آزمون های t وmann weithney u و2qui و در نرم افزارspss نسخه 19انجام شد. نتایج: میانگین سنی مبتلایان به میگرن مزمن 8/8±0/33 و در میگرن دوره ای 7/8±7/32 سال (712/0p=) و میانگین میزان سرمی پرولاکتین در آنها به ترتیب 14/12± 92/20 و 34/9± 36/16ng/ dl بود (036/0.(p= با حذف تاثیر سن نیز این میزان در 2 گروه تفاوت معنی دار داشت (022/0p=). فروانی هیپرپرولاکتینمی در دو گروه به ترتیب 1/28% و 3/12% بود (036/0p= و8/2or= ). نتیجه گیری: میزان سرمی پرولاکتین و فراوانی هیپرپرولاکتینمی در میگرن مزمن بیش از میگرن دوره ای است.